DRAY BOSMA

Op een dag trokken Tanzan en Ekido over een modderige weg. Er viel nog steeds een zware regen. Na een bocht in de wegkwamen zij een lief meisje tegen dat een zijden kimono met een sjerp droeg en niet in staat was het kruispunt over te steken.

‘Kom maar, meisje,’ zei Tanzan meteen. Hij tilde haar in zijn armen en droeg haar over de modder.

Ekido zei geen woord meer tot de avond, toen zij aankwamen bij een tempel waar zij konden logeren. Toen kon hij zich niet langer inhouden.

‘Wij monniken blijven uit de buurt van vrouwen,’ zei hij tegen Tanzan, ‘vooral als zij jong en aanvallig zijn. Het is gevaarlijk. Waarom deed je dat?’

‘Ik heb dat meisje daar laten staan,’ zei Tanzan. ‘Draag jij haar nog steeds?’