In de tijd van lockdown denk ik vaak aan de momenten dat ik op vakantie ben geweest. Ik heb nu een lichte drang naar trips en excursies, want u weet; wanneer iets niet kan -of erger, niet mag, dan willen we het juist! Dit is zeker zo met het erop uitgaan. Ik ben het afgelopen jaar in mijn hoofd vaker op reis geweest dan Marco Polo in zijn hele leven.
Ik had laatst in mijn hoofd een vakantiemoment, en daarbij mijmerde ik terug naar een moment dat ik buiten op een Grieks eiland even stond te wachten op mijn reisgenoot. Op momenten als deze komt dan ineens, uit het niets, een man naast je staan. Ook een Nederlander. Hij kijkt je indirect aan, maar stelt wel de directe vraag: ‘En, bevalt het hier een beetje?’
En dan herken je hem. Het is de Bemoeial. Toen u laatst in Barcelona in Park Guell de verschillende bouwwerken stond te bewonderen stond hij ineens tussen u en de met mozaïek versierde dubbele trap met salamander, en toen vroeg hij: ‘Kan je het hier een beetje uithouden?’
Er klinkt geen hartelijkheid of belangstelling in zijn vraag. Hij stelt deze op een slepende toon vol leedvermaak. Het is als een formule voor de arrogantie waarmee Nederlanders met elkaar omgaan op buitenlandse vakanties. De formule zal als volgt zijn. B=V x DV. Hierbij staat B voor bemoeial, V staat voor vakantieplek en DV staat voor duur van verblijf. Anders geformuleerd; hoe verder we van huis zijn en hoe langer we daar verblijven, des te onbeschaamder is de verwaandheid waarmee we onze zojuist ter plekke gearriveerde landgenoten aanspreken.
Met zijn uitgestreken gezicht gericht op de makkelijk te herkennen prooi die de witte nieuwkomers zijn, zit de Bemoeial de hele dag te koekeloeren op zijn vaste, beschutte plekje. Of hij paradeert zonder onderbrekingen de hoofdstraat op en neer.
‘Heeft u het een beetje naar uw zin hier?’
Die vraag klinkt dreigend. De aangesprokene krijgt het gevoel dat hij nog in proeftijd de gast is en dat de Bemoeial hem, of haar, van het eiland kan laten zetten. Ontevreden gezichten hier in Zuid-Portugal? Die moeten wij hier niet!
De Bemoeial is van middelbare leeftijd en richt zich uitsluitend op mensen van ongeveer de eigen leeftijd. Tegen jongeren durft hij niet en aan bejaarden valt geen eer te halen.
‘En vermaken we ons hier een beetje?’
‘Tot u dit vroeg uitstekend,’ kunt u het beste antwoorden.
Daar heeft de Bemoeial niet van terug.
‘Mooi zo,’ zegt hij argwanend en dan loopt hij snel verder. Vanmiddag maar weer eens een beetje rondhangen in het drukbezochte supermarktje. Wachten tot zo’n zenuwachtig nieuw Nederlands echtpaar gespannen bij de kleine groenteafdeling naar de beste watermeloen zoekt. Dan schuift hij, zelf zogenaamd naar iets op zoek, snel in beeld en zegt dan hoofdschuddend: ‘U moet hier ergens ander zijn hoor, voor goede watermeloenen.’
DRAY BOSMA 