De hardloper loopt de laatst geplande kilometers. Het zijn bekende meters voor hem, omdat hij wel deze route vaker heeft gelopen. Hij kijkt er naar uit om straks de hardloop-app op zijn mobiel uit te zetten en te zien wat zijn gemiddelde tijd is. Het afgelopen uur is hij iedere kilometer geïnformeerd over zijn gemiddelde snelheid, maar de ervaring leert hem dat zodra hij het rondje officieel in de app beëindigd, deze er steevast en zonder goede reden toch een paar seconden bij het gemiddelde optelt. Dit heeft al meer dan eens geresulteerd dat hij de laatste honderden meters nog even een sprintje inzet, om zo toch een mooie tijd weg te hebben weggezet. De planning van de hardloper is om zijn hardlooprondje in het stadspark te volbrengen. Dan kan hij door het park in een rustig wandeltempo naar huis lopen.
Nadat de hardloper net het park inloopt, ziet hij verderop dat een drietal dames, druk pratend, het pad blokkeren. Hij zucht, maar glimlacht ook.
Even snel er voorbij en dan nog een paar honderd meter te gaan, denk hij.
Bij het voorbij gaan roept hij gemoedelijk: ‘Niet het hele pad blokkeren hoor, dames!’
Als door een wesp gestoken staan de dames met rechte rug boos te kijken en een van hen, de vrouw met paardenstaart scheef op het hoofd, roept terug dat hij niet zo a-sociaal moet doen, en het woord Klootzak wordt nog even aan de uitroep toegevoegd.
Heel even denkt de hardloper het niet te hebben verstaan, maar dan pauzeert hij toch de hardloop-app en wandelt terug naar de drie vrouwen.
‘Nou, nou dames,’ zegt hij. ‘Het hoeft niet zo agressief hoor. Ik vroeg iets, ik commandeerde niets.’
‘Jullie hardlopers denken zeker dat jullie de wereld bezitten en dat wij dan maar even snel aan de kant gaan,’ zegt de scheve paardenstaart en loopt op de hardloper af.
Net waar ik zin in heb, denkt de hardloper.
Terwijl de paardenstaart nog steeds als een fluitketel reutelt wandelt de hardloper rustig naar de drie dames.
‘Wacht eens even,’ zegt de man tegen de drie vrouwen. ‘Ik maakte alleen een opmerking over het in de weg staan. Het was niet iets persoonlijks.’
‘Dat had er nog moeten bijkomen,’ schreeuwt de meest aanwezig vrouw.
‘Zoals?’ vraagt de hardloper. ‘Zoals een opmerking over dat dikke lijf van je? Want als ik zo naar die heupen van je kijk, blokkeer je in je eentje een heel fietspad.’
‘Wat zeg je!?’ brult de paardenstaart hees.
‘Je hebt me wel gehoord. Je bent obees. Niet doof. Denk niet dat dit geschreeuw indruk op me maakt.’
De twee andere vrouwen blijven op de achtergrond staan en het lijkt er op dat ze stiekem staan te genieten.
De scheve paardenstaart kijkt, happend naar adem, naar haar vriendinnen die beiden met gebogen hoofd naar hun schoenen kijken.
‘Ik zie er verder geen voordeel in om gezellig te blijven praten,’ vervolgd de hardloper. ‘Ik ga weer verder. Fijne dag.’
De hardloper activeert de hardloop-app en begint te lopen.
Enkele minuten later zijn de dames de hardloper uit het oog.
DRAY BOSMA 