DRAY BOSMA

U merkt er vanzelfsprekend helemaal niets van wanneer u dit leest, maar dit stukje schrijf ik vanaf mijn nieuwe computer. Het is een spiksplinternieuw apparaat en het ding heeft een heel nieuw, revolutionaire processor-chip. Deze werkt heel snel. Niet dat ik daar veel aan heb, want ikzelf ben hartstikke traag achter mijn computer. Ik moet er enorm aan wennen. Waar ik sinds de ontwikkeling van de homecomputers, zo’n kleine dertig jaar geleden, alles op het besturingssysteem Windows heb geleerd, mag ik nu alles opnieuw leren, omdat mijn nieuw computer op een compleet ander besturingssysteem draait.

Waar ik jarenlang automatisch met de cursor van de muis naar rechtsboven veeg om iets af te sluiten, moet ik nu naar linksboven. Wil ik weten hoe laat het is, dan kijk ik niet rechts onderaan, maar sinds mijn nieuwe computer ergens anders. Dan zwijg ik verder maar over mijn toetsenbord. Het is er een van het formaat Madurodam. Nu is het niet het gepriegel met mijn dikke vingers op de zeer bescheiden toetsen, maar waar ik voorheen automatisch Alt TAB intoetste om van scherm te wisselen, was ik nu heel even de weg kwijt. Deze combinatie heb ik inmiddels gevonden, maar ik voelde me even niet helemaal feskull*.

Het is een kwestie van wennen, en daar zit het voor mij ook een beetje het probleem. Ik ben zo ongeduldig als het maar kan, wanneer ik iets moet leren. Mijn eerste autorijles viel me destijds enorm tegen (naast het feit dat ik zelf autorijden volkomen vervloekt vind). Ik dacht bij mijn eerste rijles dat ik wel even zo weg kon rijden. Ik had geen moment gedacht aan een koppelingspedaal of de versnellingspook. Het is ook vanzelfsprekend dat je niet alles in één keer kunt. Ik ken niemand die na een eerste les in een andere taal, in het betreffende land een voordracht in die taal kon houden.

Dus wanneer ik hier een volgende keer weer een tekst met u deel, weet ik wel zeker dat ik het stukje veel sneller heb zitten schrijven dan dat ik het zo-even deed (ik heb af en toe online hulp moeten inschakelen). Ik vind het best een beetje frustrerend om op te zoeken hoe ik iets simpels als een streepje boven de letter E kan krijgen. Naast die frustratie krijg ik er ook iets voor terug, en dat is kennis. Dat maakt het voor mij meer dan waard. 

*cool