Zaterdagochtend, en de zon schijnt voorzichtig door de bomen. Ik heb mijn hardloopschoenen aan en ren richting het Vaartsluisbos in Almere. Het is een favoriete plek om te hardlopen. Het is op dit moment nog stil in het bos. Er zijn nu geen hondenbezitters die er nu een wandeling met hun huisdier maken.

Mijn hardlooptempo is rustig. De tijd dat ik persoonlijke records wil verbreken ligt achter me. Het is nu vooral genieten van frisse lucht en de natuur. Ik zie een paar andere hardlopers, maar niet veel. We groeten elkaar vriendelijk en ik ren verder. Ik voel me goed, mijn benen voelen sterk en mijn ademhaling is, zoals altijd, regelmatig.

Na een tijdje kom ik bij een open plek, waar een klein meertje glinstert. Dan zie ik iets bewegen aan de overkant van het water. Het zijn twee reeën. Ze grazen rustig, niet bewust van mijn aanwezigheid. Ik voel een golf van verwondering en blijdschap. Wat een prachtig gezicht! Ik pak voorzichtig mijn telefoon en probeer een foto te maken.

Net als ik op de knop druk, hoor ik een hard geluid. Het is een andere hardloper, die met een hoge snelheid langs me rent. Hij schreeuwt iets onverstaanbaars en zwaait met zijn armen. De reeën schrikken op en rennen weg. Ik zucht en kijk naar mijn telefoon. De foto is mislukt, ik heb alleen een wazige vlek. Ik voel me teleurgesteld en een beetje boos.

Waarom moest die hardloper zo idioot luidruchtig en onbeschoft zijn? Ik besluit om mijn hardlooprondje af te maken en terug te lopen naar huis. Misschien zie ik de reeën een andere keer weer. Ik hoop dat ze niet te al te bang zijn geworden. Ik glimlach en denk; hardlopen is leuk, en geen enkel hardlooprondje is hetzelfde.

As a child, I wasn’t really afraid of the dark, but I was always alert for the monsters under my bed, and attentive for the creeps in the closet. I always heard a thump somewhere and if I let myself go, I could actually see them. Fantasy and I were a strong team: the best of friends.

My parents thought otherwise. I should just close my eyes and go to sleep. That’s not always easy when Fantasy whispers in your ear: ‘Do you also hear that strange grinding sound under the bed?’ Fantasy and I were inseparable for years. But when I think about it, I wonder: Is it really a friend who makes you afraid? I don’t think so. As I got older, Fantasy became easier to deal with. Just like the anxious moments in your life. Horror movies aren’t scary anymore. Monsters under the bed have been replaced by stacks of magazines, and the real creeps are in reality soaps, these days.

Sometimes Fantasy still tries to scare me. When I go to bed after watching a anxious thriller, I hear a whisper in my ear: ‘Suppose there is a murderer behind the door..’ But I don’t listen to it anymore. I just turn on the light. Only when I am in the water Fantasy sometimes succeeds. Because there is still some fear in me. While swimming I am whispered to that a bloodthirsty shark definitely could be swimming around here. Then Fantasy has got me.
I give in.
Just like before.

Ongelooflijk dat ik vandaag de leeftijd van zevenenvijftig heb behaald. In mijn hoofd loop ik achter op mijn leeftijd. Ik ken momenten dat ik me zeventien jaar voel (wanneer ik enthousiast ben) of me vierendertig jaar voel (wanneer ik zogenaamde toekomstplannen aan het plannen ben). Alleen mijn lichaam herinnert me er voldoende aan dat mijn lichaam niet achterloopt op mijn daadwerkelijke leeftijd, maar daar ben ik inmiddels ook wel aan gewend.

Verder maak ik me, net als de gemiddelde 55-plusser in Nederland, niet druk om ouderdom en voel ik me ook helemaal niet oud. Wanneer je me vraagt of ik gelukkiger was op mijn vijfentwintige, moet ik melden dat dit niet echt zo is. Ik denk dat ik net zo gelukkig ben als toen, misschien zelfs wel iets gelukkiger. Verder maak ik me ook niet meer zo druk om onnozele zaken.

Hoewel dat best een leugentje is, want ik betrap mezelf er nog vaak genoeg op dat ik me juist wel druk maak om zaken waar ik totaal geen invloed op heb. Dat weerleg ik met dat dit de aard van het beestje is (karaktertrek). Dat staat los van wederom een jaar ouder worden op 12 december.