Vandaag ben ik met een kennis en mede-blogger naar Amsterdam geweest. Het weer leende zich niet echt om van winkel naar winkel te lopen, dus besloten we naar het Anne Frank Huis aan de Prinsengracht te gaan. Het afgelopen halfjaar heb ik me verdiept in de geschiedenis van Anne Frank, en dit bezoek was voor mij een mooie manier om haar verhaal af te sluiten.
De tour door het huis begint in het magazijn op de begane grond. Daarna ga je via een steile trap naar boven, naar het kantoor van Victor Kugler. Vlak voordat je de trap opgaat, zie je links de echte, originele ingang van het huis. Vijfenzestig jaar geleden stapten de families Frank en Van Pels hier voor het laatst als vrije mensen naar binnen.
Van het eerste kantoor loop je door naar het voorkantoor van Miep Gies, Bep Voskuijl en Jo Kleiman. Hier wasten Anne en Margot Frank zich elke zaterdag tijdens hun onderduiking. Vanuit het voorkantoor ga je via een steile trap naar de opslagruimte, een etage hoger.
Vanuit de opslagruimte loop je naar de overloop, waar je uiteindelijk de bekende boekenkast ziet staan. Zodra je een stap in de schuilplaats achter de kast zet, krijg je meteen een beklemmend gevoel. Niet alleen omdat de ruimte erachter zo benauwd is, maar ook door de beladen geschiedenis die er voelbaar is.
In de kamer die Anne deelde met meneer Pfeffer wordt duidelijk hoe beperkt hun leefruimte werkelijk was. Het is bijna niet voor te stellen dat mensen zo lang met elkaar in zo’n kleine ruimte hebben moeten samenleven. Van Anne’s kamer loop je door naar de wasruimte en het toilet, om vervolgens via nog een steile trap in het bovenvertrek te komen.
In deze ruimte sliepen Hermann en Auguste Pels en leefden overdag de acht onderduikers. Hier aten ze, vierden ze verjaardagen, Sinterklaas en Chanoeka. Vanuit deze kamer loop je door naar de kleine kamer van Peter Pels. Een blik langs de trap naar boven geeft zicht op de zolder, waar Anne en Peter vele uren samen hebben doorgebracht.
Vanuit deze ruimte wordt de bezoeker naar de zolder van het voorhuis geleid, waar het verhaal van de onderduikers na hun arrestatie wordt verteld. Ook komt de bredere geschiedenis van de Jodenvervolging aan bod. Het bezoek aan het Achterhuis heeft bij mij een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Dray Bosma 
Mooi stuk schreef je, ik ben nog bezig met een verslag. Soms willen de woorden niet zo komen, maar het komt goed.
Dankjewel voor deze heerlijke dag.
X
LikeLike
Ik vond het inderdaad ontzettend klein daar in die kamers, en dat terwijl er nog niet eens meubels in staan.
Ik denk dat als ik daar een week zou moeten wonen, ik totaal gek zou worden.
LikeLike
ennuh .. die boom ????
LikeLike
Ik ben er nog nooit geweest (o.a. afgeschrikt door de enorm lange rijen altijd voor de deur 😉 ), maar het zal inderdaad zeker indrukwekkend, beklemmend zijn….
LikeLike
Ik ben er ook nog nooit geweest, maar kan me het gevoel wel voorstellen. Lijkt me heel indrukwekkend.
Gr petra
LikeLike
Was je er nog nooit geweest dan?
Ik ben er jaren geleden al eens geweest. Maakt veel indruk idd en dat gevoel wat jij beschrijft…zo beklemmend, dat had ik óók! EN klein is het dan als je alles zo ziet hè? Onvoorstelbaar dat ze daar met ’n allen zaten.
De jongens hier willen er ook graag eens heen, maar tis er steeds zo druk hoor ik….lange wachtrijen buiten enzo…dus daar heb ik niet zo’n trek in.
Fijne dag!
LikeLike
was mijn vraag ook: was je er nog nooit geweest?
Hoe was het met de rij? of kon je gewoon doorlopen? Overigens woon ik vlak bij haar woning in zuid, deze is ook ingericht a la jaren 40 van de vorige eeuw en er wonen afwisselend schrijvers uitgebieden waar vrijheid nog geen algemeen goed is.
LikeLike
Het was mijn eerste bezoek aan het huis. De rij viel enorm mee, er stonden maar vijf mensen voor ons. Overigens kan je online kaarten bestellen en uitprinten zodat je gewoon via een andere, snelle ingang naar binnen kan. De boom stond er nog!
LikeLike
Ik ben er al vaker langs gelopen, maar nog nooit naar binnen gewandeld. Toch maar eens doen..
LikeLike
Nooit geweest,wel in de rij gestaan, maar dat duurde te lang, wij waren immers maar een dag in 020!Het verhaal ken ik, heb het boek verschillende malen gelezen en natuurlijk de film en het toneelstuk gezien.
Ja, zolang met elkaar in een kleine ruimte wonen veroorzaakt irritatie’s, dat geloof ik best.Maar mag ik héél eerlijk zeggen, dat ik Anne nou niet zo’n aardig meisje vond?! Of valt dan iedereen over mij heen? Jammer dan, t’is mijn mening!
Mooi verslag!
LikeLike
Ik wil er ook nog eens een keer heen, als ik dit lees wil ik helemaal, gaat goed komen, het is zo onwaarschijnlijk, geboren en tot mijn elfde getogen in Amsterdam, dan ook nog vlakbij gewoond en geleefd, keer op keer langs gekomen, op school hadden we het over haar, een klein stukje verderop, maar nog nooit ben ik daar in dat huis geweest…
Stom he?
De indrukken kan ik mij goed voorstellen in elk geval, maar nu, de steile trap en meer trappen lees ik, de komende maand dus nog even niet 😉
XXX
LikeLike
Ik kan me voorstellen dat dit heel aangrijpend is geweest. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar wie weet ga ik er nog wel eens naar toe.
Ik ben wel een keer in Westerbork geweest en dat maakte ook een diepe indruk op mij.
LikeLike
Ik heb wel het boek gelezen maar nog nooit in het anne frank huis geweest. En wat je vriendin P schreef, echt een mooi en indrukwekkend verslag heb je ervan gemaakt
LikeLike
Het lijkt mij ook goed om daar eens te gaan kijken. Je krijgt toch een ander beeld en gevoel. Het is denk ik net zoiets als je in voormalig kamp Westerbork gaat kijken.
LikeLike
Schandalig.. ik werk al 10 jaar in amsterdam en nog nooit in het Anne Frank huis geweest.. Heb het hele verhaal natuurlijk ook van mevrouw P. gehoord en ben nu overtuigd dat ik er snel eens een kijkje ga nemen..
LikeLike