Bij de Starbucks op Utrecht Centraal sta ik in een korte rij te wachten om een Chai Tea Latte te bestellen. Koffie drink ik eigenlijk alleen zwart. De Efteling-achtige varianten aan koffie mag de Starbucks van mij aan hun andere klanten slijten. Karamel met slagroom in je koffie, ik moet er niet aan denken. Bestel dan meteen een kilo aan overgewicht.
Na ruim 5 minuten wachten is eindelijk de mevrouw voor me in de rij aan de beurt. Zwaar gedachteloos heeft ze staan wachten, want wanneer de Starbucksmedewerkster de bestelling wilt opnemen, weet mevrouw voor me geen keuze te maken. Ze twijfelt tussen twee koffievarianten van de Starbucks. Ze weet niet of ze trek heeft in chocolade of toch karamel.
Naast dat ze niet weet wat ze eigenlijk wil, weet haar innerlijke nieuwsgierigheid wel een paar vragen te stellen. Ze wilt graag weten hoe een andere koffievariant klaargemaakt wordt. ‘Wordt deze in laagjes ingeschonken of gaat het allemaal in een soort van blenderautomaat?’ De Starbucksmedewerkster kijkt verbaasd en ook verontschuldigend naar de rij achter de mevrouw voor me.
Mevrouw voor me kijkt zorgeloos achterom. Ik benijd haar een beetje. Ik wens zo arrogant te kunnen zijn. Ze ziet de rij wel staan, maar het gebrek aan cafeïne -of juist aan suiker, doet haar niet beseffen dat ze de wachtende klanten ophoudt. Een blik op de klok informeert me dat ik nog 10 minuten de tijd heb voordat mijn trein Utrecht Centraal verlaat. Mijn geplande dramatische zucht onderdruk ik bij deze gedachte.
Een Starbuckscollega, die meer verstand heeft van koffievarianten wordt bij mevrouw voor me gehaald om uit te leggen dat de gevraagde procedure van de koffievarianten niet van toepassing is. Uiteindelijk wordt er toch een keuze gemaakt. De Starbucksmedewerkster slaat de keuze aan op de kassa, maar mevrouw voor me wenst ook nog een muffin en een punt cheesecake. Toe maar. Je zult maar honger hebben.
Uiteindelijk ben ik aan de beurt. Op de vraag wat ik wil, bestel ik mijn Chai Tea Latte en geef mijn naam door. Verderop kan ik mijn bestelling ophalen. Ik voel opluchting van de wachtende mensen achter me: er komt weer beweging in de rij. Voordat mevrouw voor me haar bestelling heeft ontvangen, loop ik even later met mijn Chai Tea Latte naar perron 3. Ik laat de mevrouw achter.
DRAY BOSMA 