Zaterdagmiddag. Ik loop de bioscoop aan de Citymall Almere in om kaartjes voor de filmvoorstelling van dinsdagavond te kopen. Ik vind het plezierig om ruim van te voren de bioscoopkaarten te kopen. Zo weet ik bijna zeker dat we goede zitplaatsen in de zaal hebben. De kaartjes voor Fantastic Beasts, and where to find them zijn al snel aangeschaft. De bioscoopmedewerkster achter de kassa probeert me nog even te overtuigen om zitplaatsen voorin de zaal te nemen, maar ik vertel geen zin te hebben in kramp in de nek bij de aftiteling van de film.
Met de kaartjes in de pocket loop ik naar buiten. De najaarszon staat laag en schijnt fel. Ik haal de zonnebril van mijn hoofd en zet ‘m op mijn neus. Omdat ik voor mijn beleving achterin het centrum van Almere ben, besluit ik even naar de Mediamarkt te gaan. Niet om iets kopen, maar gewoon even rondneuzen. Bij binnenkomst gaat het alarm van een beveiligingspoortje, net als ik er doorheen loop, af. Een man achter mij roept paniekerig: ‘Ik was het niet!’ Ik draai me om en haal mijn schouders op. Ik ook niet, denk ik en loop door.
Bij de dvd’s en blu rays kan ik niets bijzonders vinden. Veel is al te zien op Netflix of HBO en wat ik eventueel leuk vind, is me te duur. € 20,00 voor een blu ray. Dan bestel ik liever iets bij thuisbezorgd.nl om iets op Netflix te kijken. Wanneer ik de winkel uitloop wordt ik door een beveiliger tegengehouden. ‘Meneer, ik zag het alarm bij u binnenkomst afgaan. Mag ik in uw tas kijken?’ Ik ben me van geen kwaad bewust en trek mijn tas open. ‘Zie? Niets te verbergen,’ zeg ik.
Maar dat is niet voldoende. Met een ‘het alarm gaat niet zo maar af,’ wil de beveiliger dat ik mijn jas open. Er kan nog een actief labeltje binnen in mijn jas zitten, legt hij uit. Een beetje geïrriteerd door zijn standvastigheid zeg ik dat de jas al 5 jaar oud is, maar ik luister braaf. Ik trek de jas uit en overhandig deze aan de serieuze man. Mijn jas wordt door een poortje heen en weer gezwaaid. Geen alarm. Met een zie-je-wel-uitdrukking op mijn gezicht pak ik de jas weer aan.
Toch is de beveiliger niet tevreden. Hij wenst dat ikzelf, zonder mijn jas door het poortje loop. Met enig gevoel van drama loop ik naar het poortje, en net wanneer ik op een quasi grappige manier aan de man wil vragen of ik door één poortje moet lopen of door alle poortjes, gaat het alarm af. Er zit nog een actief labeltje in de hoody die ik vorige maand heb gekocht. Daar gaat mijn moment van triomf. Deze is nu overgegaan op de glimlach van de beveiliger.
DRAY BOSMA 