DRAY BOSMA

Zondagmiddag. Tijdens mijn hardlooprondje loop ik langs de sportvelden van Almere en hierbij passeer ik ook de bushalte ‘FBK Sportpark’. Het is de bushalte waar asielzoekers in Almere moeten uitstappen wanneer ze naar hun verblijf in Nederland lopen. Een paar meter voor mij loopt een man van nog geen 30 jaar met ingetrokken schouders en het hoofd diep in de kraag van zijn zomerjack. Ik kan me voorstellen waarom hij er zo moedeloos bijloopt. Het is koud buiten. De lucht is grijs en grauw en de aanhoudende, miezerige regen spoelt alle blijheid van de mensen weg.

Door het nare weer loop ik snel door naar huis en open haard. Wanneer ik de man tientalle meters achter me heb gelaten, kan ik de gedachte niet verzetten dat deze man niet echt gelukkig in Nederland kan zijn. Volgens mij is hij liever op de plek waar thuis is. De plek waar hij is opgegroeid. Een omgeving waar alles bekend voor hem is en waar de temperatuur ook aangenamer is. Hier in Nederland is het koud en helaas niet alleen wat betreft het weer.

Als ik nog maar 2 kilometer van huis ben, vraag ik me af hoe het voor westerse mensen moet zijn om op de vlucht te zijn. Zal er een moment in ons land komen waarin Nederlanders gevaar lopen en elders een veilige plek moeten zoeken? Zal ik ooit, als openlijk homoseksuele man, niet meer veilig in Nederland kunnen blijven? Wanneer je kijkt naar de wet op privacy, is er al zo veel informatie over het volk verzameld. In wezen vind ik dat prima, met als motto: Als je niks te verbergen hebt, dan zit het met je privacy wel oké.

Maar stel je voor dat door een onverwachte situatie Nederland niet langer een seculiere staat is, en het geloof aan de macht komt, waardoor idioot strenge wetten als een sharia worden geïntroduceerd. Dan wordt het een dagelijkse evenement dat homoseksuele inwoners van Nederland voor straf van de Martinitoren worden afgegooid. Razzia’s zijn niet langer nodig, want alle geregistreerde homoseksuelen zijn openbaar. Gelukkig is het nu nog zo dat de geaardheid van een inwoner van Nederland geen geheim hoeft te zijn.

Ik ben niet het type mens die afwachtend de dingen zal aanzien. Ik ga niet zonder slag of stoot geblinddoekt mijn ondergang tegemoet. Ik sla op de vlucht. Dan vertrek ik met tientallen, misschien honderden andere homoseksuelen, in onze goede goed en met de beste bedoelingen op de vlucht naar een veiliger oord. Naar een land waar homoseksuelen wel welkom zijn. Ik hoop dat die er dan zijn. Naar Afrika hoeven we niet af te reizen. Daar belanden we in de meesten landen in de gevangenis.

In Rusland of in veel Oost-Europese en Arabische landen zijn homoseksuele mensen verschoppelingen, uitgestotenen of gewoon uitschot. Perverse mensen die niet welkom zijn. Die alleen maar op zoek zijn naar het eigen geluk. Viezeriken die niets bijdragen aan de maatschappij. Het klinkt misschien hard, maar het zou best kunnen dat er groepen mensen zijn die het liefst zien dat de eigen grenzen worden gesloten en er alles aan zullen doen om de vluchtenstroom tegen te houden.