Het was in de zomermaand van vorig jaar toen tiener Tim, een zoon van een bekende Nederlander, tijdens een vakantiebaantje bij de plaatselijke bioscoop een heel mooi meisje ontmoette. Ze had blonde haren en blauwe ogen, als uit een sprookjesfilm ontsnapt. Het was rond de klok van 3 uur dat ze bij zijn loket kwam staan en hem vroeg om een kaartje met 5 Euro korting voor de hoofdfilm voor die avond. In een opwelling vroeg Tim haar waarom ze niet met hem naar de film wilde gaan.
Verlegen vertelde ze hem dat ze dit toch eerst naar haar moeder moest whatsappen. Tim kon zijn oren niet geloven. Later zweerde hij bij zijn vrienden dat ze dat echt had gezegd. Zonder te lachen ook. Tim vroeg haar naar haar naam en leerde dat ze Annemarie heette. Waarop hij haar aankeek en zei: ‘Even naar mijn moeder whatsappen? Dat is toch uit de tijd meid, je kunt het ook aan mij kwijt!’ Annemarie keek hem even aan en het wat meteen gedaan. De dingen werden met een kus geregeld vanaf toen.
Ze maakten een afspraak voor de volgende zaterdagavond, waarbij ze aan het begin van de avond meteen duidelijk maakte dat ze wel weer voor 12 uur ‘s-nachts thuis moest zijn. Tim kon eerst zijn oren niet geloven, maar het werd een gezellige avond. De volgende dag, na het eerste afspraakje, bedacht hij dat je zoiets nog weinig tegenkomt. Tegen vrienden vertelde hij: ‘Zo’n meid verdient alle zegen.’ Tim was verliefd en in gedachten zong hij haar naam als in een chant.
Het is Tim nu duidelijk dat zijn Annemarie geen alcohol drinkt en geen sigaretten rookt. Op muzikaal vlak houdt ze meer van de oldies dan van hedendaagse top-40-muziek, maar het kan Tim allemaal niets schelen. Hij is heel blij met een vriendin als Annemarie. Iedere deur houdt hij voor haar open en er zijn dagen dat hij best een rondje met haar hondje wilt lopen. Altijd een glimlach op het gezicht bij de gedachten aan Annemarie. En iedere dag wordt bezegeld met een zoen.
DRAY BOSMA 