In een tienpersoonsbusje met airco zitten we onderweg van de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Pengh naar het stadje Kampot, in het zuiden van Cambodja. Het is een bekende stad voor mijn neef Jasper en zijn echtgenoot sinds een week, Nichy. Zij brengen hier vaak de spaarzame vrije weekenden door. Hier zullen we 3 dagen in de omgeving van de rivier Preaek Tuek Cchu doorbrengen.
We hebben meer dan 10,000 kilometer per vliegtuig afgelegd om zo’n 40 jaar terug in de tijd te (be)landen. Het straatbeeld in Cambodja geeft me het beeld van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Iedereen doet maar wat en dat gaat hen allemaal verrassend goed af. Kleine kinderen die zonder valhelm, geklemd tussen de ouders, op een scooter zitten en roken is bijna overal op straat toegestaan.
Wanneer we in Kampot over de zandwegen naar onze plaats van bestemming rijden, word ik er aan herinnerd dat er enorme armoede heerst. Welke prima samengaat met de decadente levensstijl van de financieel beter gesitueerde landbewoners van het Aziatische land. Het blijft iets raars, en ik weet niet of ik er aan kan wennen. Nadat we plaats nemen op het terras van Villa Vedici, sta ik weer voor de moeilijke keuze. Biertje, smoothie of cocktail?
DRAY BOSMA 