Ik lig in bed en ik ben in een platenzaak. Een winkel uit de tijd van voordat de compact-discs de markt veroverden. De tijd waarin muziek alleen op vinyl of via cassettebandjes werd verkocht. Grote bakken gevuld met vinyl in grote hoezen waarvoor ik geen leesbril nodig heb om op de achterzijde van de albums de tracklist te kunnen lezen. Men zegt dat platenzaken als deze weer in opkomst zijn. Ik verlang naar de winkels als Concerto aan de Utrechtsestraat in Amsterdam. Maar dan van minimaal 20 jaar geleden.
Heerlijk struin ik er langs de grote aantallen aan Lp’s en 12″-uitvoeringen van de grote hits. De bak met een paar vinyl exemplaren bij de Mediamarkt valt er in het niet bij. De grote kleurrijke platenhoezen doen bijna zeer aan mijn ogen, maar diep van binnen geniet ik intens van het moment. Het verlangen is gearriveerd en is feit. Met mijn vingertoppen tik ik de platenhoezen naar voren, en bij iedere nieuw album dat tevoorschijn komt klopt mijn hart iets sneller.
Jarenlang heb ik deze terugkerende droom gehad, waarin ik de meest zeldzame uitvoeringen op vinyl van mijn muzikale idolen in mijn handen kreeg. Een bijzondere uitgave nog mooier dan de andere. Alleen heb ik het nooit voor elkaar gekregen om deze buitengewone exemplaren bij de kassa af te mogen rekenen. Het is me in al die dromen niet een keer gelukt om deze collector items in mijn bezit te krijgen, en ik heb geen idee wat de terugkerende droom betekent. Ook nu kan ik geen kassa vinden.
Lichtelijk teleurgesteld word ik wakker en check de tijd via mijn mobieltje. Het is 03:15 uur. Ik mag nog even blijven liggen. Ik herinner mezelf eraan dat ik later de app Discogs moet checken. Hier vind ik voldoende vinylalbums. Oude en nieuwe uitvoeringen. Een ding is zeker, daar is wel een kassa. Ik val in slaap en droom verder over totaal andere dingen. Ik ben in Parijs en de regen veroorzaakt enorme watervallen langs de trappen in de stad. Parijs. Daar ben ik ook al heel lang niet meer geweest.
DRAY BOSMA 