Mijn fiets en ik hebben een vreemde relatie. Sinds ik haar in september naar Amsterdam heb verhuisd is het eigenlijk niet meer goedgekomen. Ik merkte het toen mijn fiets me dwarszat door constant haar ketting van de tandwielen te werpen en ook mijn zadel constant doorweekt achterliet. Inmiddels berijd ik haar constant met plastic protectie op het zadel en zorg ik er voor dat wanneer ik de stoep op- of afrijd de pedalen in constante beweging zijn, anders wordt de fietsketting geheid van de tandwielen geworpen.
Ik heb haar nog wel even onder controle, maar het is duidelijk een race tegen de tijd. Door haar opstandig gedrag heb ik haar kettingkast meer dan eens moeten openen, waardoor deze er inmiddels zeer gehavend uitziet. Ik ben van mening dat het de fiets wel enig karakter geeft, maar meer dan eens wordt haar de beschrijving ‘oud barrel’ toegeschreven. Mij doet het niet zoveel, maar ik kan vanzelfsprekend niet spreken voor mijn fiets.
Sinds afgelopen week, toen het zo stormachtig weer was, is haar geplastificeerde canvaskettingkast door de stevige wind kapot gewaaid. Hierdoor werd er bij iedere draaiing van de trappers een kapotte lap van de kettingkast tegen mijn rechtervoet aangeslagen. Om haar voor verdere aftakeling, èn van beschimpingen en bijnamen te behoeden, heb ik met chirurgische precisie die losse lap van het nep-canvas met een kniptangetje verwijderd. Thuis had ik al een kniptang in mijn rugtas gestoken, want met een doorsnee huis-tuin-en-keuken-schaar lukte mij dit eerder niet.
Nu verplaatsen we ons samen weer blij door Amsterdam, van het metrostation naar het werk. En omgekeerd, maar de ketting houd ik nog steeds in de gaten, want een fiets moet je nooit vertrouwen. Mijn fiets heeft, voor je er erg in hebt, zo haar ketting weer van haar tandwielen afgeworpen. Maar vooralsnog gaat ze vreugdevol met mij mee, met haar stoere, gifgroene fietsbel. Voorlopig. We kunnen beiden dan wel in ontkenning leven, maar de mooiste jaren van mijn fiets liggen achter ons. Zo is de rek inmiddels wel uit haar snelbinders en haar twee bandjes staan ook niet meer zo strak als voorheen.
DRAY BOSMA 