Van de week deed ik beetje dom. Gelukkig heb ik dat niet vaak. Tenminste, dat denk ik zo te ervaren. Anderen zullen wellicht een andere mening zijn toebedeeld, maar ik zeg maar zo: ‘Je kan beter domme momenten hebben dan alleen heldere momenten.’ Ofschoon ik toch liever ‘bij de pinken’ blijf was het toch zo dat ik afgelopen woensdag reageerde op een emailbericht van Netflix met hierin de mededeling dat mijn abonnement over een paar dagen zou aflopen. Om deze tegenslag tegen te gaan, werd ik verzocht om mijn betaling veilig te stellen met een automatische betaling. Ik kon een zucht niet onderdrukken. Ik wordt altijd een beetje moe van dit soort herinneringsmailtjes, want ik heb ruim voldoende betalingen die automatisch worden afgeschreven.
Om nog meer van dit soort emailberichten te voorkomen, haalde ik mijn creditcardgegevens tevoorschijn en begon op de website van Netflix met het invoeren van de benodigde betalingsgegevens. Met een tevreden blik klikte ik op verzenden. Klaar met deze betalingsherinneringen, dacht ik. Als door een wesp gestoken reageerde ik op mijn gedane actie van zojuist. Was ik nu met open ogen in een phishingmail gestonken? Mijn betalingen voor Netflix worden al sinds jaar en dag via automatische incasso geïncasseerd, dus al snel opende ik nogmaals de phishingmail en zag ik het. De link naar de betalingssite van Netflix had niet eens de naam Netflix in de link staan. Het was op dat moment officieel. De sukkel van de dag was ik.
Snel had ik het creditcard-alarmnummer van mijn eigen bank achterhaald om, indien mogelijk, de schade van mijn eigen stomme actie te beperken. Ik had de benodigde gegevens bij de hand en al snel sprak ik een vriendelijke medewerkster van mijn bank. Niet geheel zonder gevoel van schaamte deed ik mijn verhaal. De bankmedewerkster aan de andere kant van de lijn had meer of berichten als die van mij te horen gekregen, of ze had een perfecte training gevold om het hoongedrag bij ervaringen als deze, achterwege te laten. Bij het opgeven van mijn geboortedatum dacht ik even een onderdrukte zucht te horen, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn geweest, omdat ik volgens mij nu zeker wel ook in de categorie van stupide vijftigers val.
De bankmedewerkster vertelde mij dat er nog geen transacties op mijn creditcard waren uitgevoerde en stelde voor om mijn creditcard te blokkeren en dan meteen een nieuwe creditcard aan te vragen. Zonder haperingen ging ik hiermee akkoord. Better safe than sorry, dacht ik even internationaal. Of in het nationaal Nederlands; voorkomen is beter dan genezen. Nadat ik een paar zeer persoonlijke vragen op bankzakengebied voor de volle honderd procent akkoord had beantwoord kreeg ik van de bankmedewerkster de bevestiging dat mijn creditcard op dat moment definitief was geblokkeerd en dat ik binnen vijf werkdagen een nieuw exemplaar via de post kon verwachten. Zo zie je maar weer: Een fout is bijna net zo snel hersteld als deze is gemaakt.
DRAY BOSMA 