DRAY BOSMA

In de jaren zeventig van de vorige eeuw, vond ik het als kind fantastisch wanneer het circus tijdens de zomermaanden neerstreek in mijn woonwijk op het veldje op de hoek van de Walvisvaardersweg en de Torplaan in Den Helder. Het veld bestond uit een paar graspollen en enkele opgedroogde modderpoelen, waar de stofwolken je het zicht ontnamen wanneer je er aan het spelen was. Later bleek het veldje nog wat geld waard, het werd gevuld met appartementen waar nu een neef van mij een woning heeft. Maar daarvoor was het altijd een aangename afwisseling wanneer er in een warme zomer een grote felgekleurde circustent werd opgezet. Clowns, jongleurs en acrobaten in strakke circuskleding en de exotische dieren hadden een kinderlijke aantrekkingskracht op mij. Ik kan me herinneren dat ik als kind ‘s-avonds vaak in bed heb liggen fantaseren om van huis weg te lopen en met het circus mee te reizen.

Het is bij de gedachte alleen gebleven om het ouderlijk huis te verlaten voor het onzekere circusbestaan. Het blijkt wel weer dat het gras niet altijd groener aan de overkant is. Het is maar goed dat ik als kind niet van huis ben weggelopen en met mijn nieuwe circusfamilie in een woonwagen de diverse landen ben ingetrokken. Het circuswereldje is er eentje waar ik niet gelukkig had kunnen worden. Niet dat het circusleven mij te slecht of te min is, maar ik ben gewoon honkvast. Mijn thuis behoort op een geheide fundering staan en niet op wielen. Daarbij is het circus al jaren niet meer zoals het was. Het is circus van toen is tegenwoordig als Zwarte Piet: Politiek niet correct. Een relikwie van vroeger, toen je eigen woonplaats de wereld was en de mensen niet beter wisten.

De exotische dieren van toen behoren nu tot de bedreigde dieren, en een groep doodskopaapjes dansend op en tussen de bulten van een kameel is vandaag niet zo bijzonder meer. Het internet heeft ons alles al laten zien. Daarbij mogen er tegenwoordig geen exotische dieren meer optreden in de piste van een grote circustent. Of elders in Nederland. En terecht. Dieren zijn er niet om ons -de verveelde mensen, te entertainen. Laat de acrobaat en een goochelaar maar in eigen persoon de kunstjes aan het publiek tonen. Overigens twijfel ik er niet aan dat de dieren destijds, in de vorige eeuw, goed werden verzorgd (zover men het wist), maar tegenwoordig weten we beter en ben ik van mening dat een dier hoort te léven en niet alleen te bestaan. Zeker niet in een omgeving van een beperkt aantal vierkante meters. Zoals een dierentuin, maar dat is weer een ander verhaal.