DRAY BOSMA

De relaties die ik met fietsen heb zijn precair en ook bedenkelijk te noemen. Ik heb u hier al eens vaker over kunnen vertellen. De relaties zijn in wezen deugdelijk te noemen, het stalen ros brengt me overal naartoe, maar ik heb het idee dat de tweewielers zichzelf als een onderdrukte groep beschouwen. Dankbaar voor de relatie met de eigenaar, maar het zijn de fietsen die zich wellicht ondergeschikt en waarschijnlijk niet gewaardeerd voelen aan de personen die altijd op het zadel plaatsnemen.

Zo ook in de huidige relatie met de herenfiets sinds vorig jaar: mijn Medley-fiets. Ik heb eerder mogen vertellen over de grillen van deze fiets, zoals de vulling van de fietsbanden, of eerder het gebrek hiervan. En het debacle met het fietssleuteltje, welke door hem werd ingeslikt (nadat ik deze zelf had gebroken). Het ging een tijdje goed. Tot begin november. Mijn Medley had een beetje last van de linker-trapper: Deze voelde lam aan en schoot door, vooral wanneer ik er met mijn voet met enige kracht op trapte. Dit maakte het fietsen hierdoor niet makkelijk. Een teleurstelling voor beide partijen.

Ik heb de volgende dag een steeksleutel uit de gereedschapskist van thuis meegenomen en geprobeerd de operatie zelf uit te voeren, om zo het lamme gevoel in de linker-trapper te verhelpen. Dit lukte. Provisorisch, maar goed genoeg naar mijn mening. Vervolgens zijn we december gezellig doorgekomen, maar in het nieuwe jaar kon Medley niet meer meekomen. Een bezoek aan de fietsenmaker bleek nog de enige oplossing. Tijdens een inloop-uur pakte de fietsenmaker er vakkundig gereedschap bij en zorgde er voor dat de linker-trapper weer strak aan de trapas vastzat.

Dit heeft een paar weken gewerkt. Tot Medley het linker-pootje weer liet hangen. Op een gegeven moment konden we alleen nog maar vooruitkomen wanneer ik de rechter-trapper gebruikte. Met moeite werkte de fiets mee, zelfs bij stevige wind. Het ging niet snel, maar het ging. Tot op die ene vrijdagochtend, een paar weken geleden. Het geluid uit de trapas en het trillende gevoel in de linker trapper gaven aan dat het zo echt niet meer kon. Medley had het opgegeven. Zijn beide trappers stonden parallel naast elkaar in plaats van onevenredig.

Zo heb ik mijn Medley een tijdje tegen het fietsnietje voor de ingang van mijn werk laten staan. In weer en wind. Tot het zadelhoesje, een verbleekt Jumbo-boodschappentasje was weggewaaid en Medley moedeloos in het fietsslot hing, alsof hij zichzelf had verhangen. Deze aanblik was voor mij het teken om mijn fiets weer mee te nemen naar de fietsenmaker. Daar is hij aan de trapas en de trapper geopereerd. Na twee nachtjes binnenblijven mocht ik hem gisterochtend ophalen en sindsdien fietsen we weer probleemloos samen. Even leek mijn Medley te spinnen toen hij me gistermiddag weer naar het metrostation bracht.