Vanmorgen stond ik extra vroeg op uit bed. Nadat ik de slaap uit mijn ogen had gewreven wist ik ook waarom, en ik voelde me als een kind dat een schoolreisje te wachten staat: Opgewonden en licht gespannen. Vandaag mocht ik, na een afwezigheid van twaalf weken, eindelijk weer naar kantoor. Een normale werkdag op mijn eigen, normale werkplek en niet op een gecreëerd werkplekje thuis. Ik had me voorgenomen om ruim op tijd te vertrekken, want ik wist niet of het druk op het station of in de treinen kon zijn.
De reis verliep spoedig. Zo zie je maar dat je heel makkelijk in het oude ritme terugvalt. Alsof ik niet drie maanden afwezig ben geweest met het forenzen. Er viel me niets bijzonders op, behalve dat het heel rustig was met het aantal reizigers in de trein en iedereen droeg de verplichte mondkapje. Sommigen droegen het alleen ter bescherming van hun kin, maar je kunt natuurlijk niet verwachten dat iedereen weet waarom ze een masker moeten dragen.
Op station Amsterdam-Zuid kon ik heel relaxt overstappen op de metro. Ook op het perron was het niet druk en na een paar minuten kon ik in de metro zelf plaatsnemen, zonder te dicht bij andere reizigers te staan. Wel zag ik op een stukje industrieterrein langs het metrospoor ineens een hoge silo staan, die er drie maanden geleden nog niet stond. Het voelt misschien alsof de tijd de afgelopen periode heeft stilgestaan, maar dat is niet echt zo.
Bij metrostation Henk-Sneevliet werd ik ook weer herenigd met mijn fiets. Het heeft de afgelopen maanden geduldig op me zitten wachten, zonder te veel lucht uit de banden te verliezen. Mijn fiets en ik zijn nog steeds een goed team. Eenmaal bij het werk voelde alles als vertrouwd. Ik hoefde dit keer geen plekje te zoeken voor de fiets, en nog voordat ik door de voordeur kon lopen stonden er voldoende corona-instructies op het pand en op de vloer voor het pand geplakt.
Als in een puzzeltocht liep ik naar mijn werkplek. Iedereen wordt door het gehele pand verzocht alle instructies goed op te volgen. Het desinfecteren van de handen op iedere etage, niet meer dan twee personen in de lift en het verplicht doorspoelen van het toilet met de deksel dicht. Het is goed. Ik vind het prima wanneer je wilt dat ik met mijn rechterbeen draai en vervolgens met de ander zwaai. Samen moeten we deze corona-dans succesvol uitvoeren.
DRAY BOSMA 