DRAY BOSMA

‘Het lukt me gewoon niet om de motivatie te vinden,’ zegt de vrouw die mijn haar knipt. Ze heeft het over hardlopen, net nadat ik heb gezegd dat ik toch wel zo’n drie keer per week de deur uitga voor een rondje. ‘Het lijkt altijd zo makkelijk. Dan zie ik iemand heel relaxt rennen en dan denk ik: dat kan ik ook. Maar als ik de bus moet halen, dan geef ik het al op, want ik ben al buiten adem wanneer ik tien stappen heb gelopen.’

‘Dat moet je opbouwen,’ zeg ik. ‘Negen jaar geleden kon ik ook niet meteen een rondje van vijf kilometer lopen. Ik ben begonnen met een hardloop-app, waarbij je een halve minuut gaat hardlopen en dan anderhalve minuut wandelen, en dat bouw je op. De eerste keer waren voor mij die dertig seconden ook gelijk aan een half uur. Maar als je echt iets wilt, moet je niet opgeven.’ Ik hoor mezelf het laatste zeggen en ik lijk wel zo’n motivatie-goeroe, die alle wijsheden van een tegeltje afleest.

‘Plan je altijd alles van te voren, over waar je naartoe gaat hardlopen?’ vraagt ze me, en ik vertel haar dat ik van te voren weet hoe ik wil gaan lopen, maar ik hou ook rekening met het weer. ‘Een rondje hardlopen is net als alle doelstellingen in het leven. Je moet weten wat je wilt, en waar je naar toe wilt. Je hebt een doel voor ogen en dan bedenk je hoe je dit gaat uitvoeren, en soms moet je de dingen een beetje aanpassen.’

‘Het is normaal dat je tijdens het hardlopen besluit om via een omweg de finish te bereiken, of dat je een stukje afsnijdt omdat het gaat regenen. Maar je moet wel blijven hardlopen, anders behaal je niet het doel wat je voor ogen hebt. Net als in het leven,’ zeg ik lachend, en ik bedenk dat ik als een motivator tegen mijn kapster zit te ouwehoeren.

Ze knikt, ik zie in de spiegel dat ze even naar zichzelf kijkt. Ze is met haar gedachten niet op het werk en zegt dan: ‘Ik weet het niet. Het klinkt allemaal wel zo makkelijk, maar wanneer ik aan het einde van de dag thuis komt heb ik echt geen zin meer om de deur uit te gaan. Dan wil ik met mijn vermoeide voeten op de bank naar een realityshow kijken. Even de gedachten verzetten en weten dat mijn leven minder ernstig is als die van de mensen op tv.’ Ik knik. Een carrière als motivatiecoach is voor mij niet weggelegd.