In een wereld waar geen covid-19 bestaat had ik vanmorgen in de schaduw van de Eiffeltoren in het startvak klaar gestaan om de 20 kilometer van Parijs te lopen. Het heeft niet zo mogen zijn. De voorbereidingen en investeringen ten spijt zit ik vandaag thuis, in Nederland. Niet dat ik in de periode naar dit weekend ontstemd was, ik zag de annulering al enigszins aankomen en daarbij heb ik veel minder leuke momenten in mijn leven meegemaakt. Dus kop op, en door gaan met je leven. Er valt altijd wel iets leuks mee te maken.
Groot was dan ook de aangename verrassing toen een tijd geleden mij het bericht onder de ogen kwam dat de Almere City Run, die doorgaans in de maand juni wordt gehouden, in een virtuele editie op deze datum werd gehouden. Snel aangemeld voor een startmoment om 09:00 uur, en een hardloopshirt voor deze gelegenheid besteld. Vanmorgen was het moment. Een speciale app was al op mijn telefoon geïnstalleerd, waarbij er vijf minuten voor de start alles vanzelf zou gaan. Daar stond ik vanmorgen. In plaats van op de Pont d’Iéna in Parijs klaar te staan voor het startschot, stond ik in mijn eigen voortuin af te tellen.
Voorzichtig begon ik aan mijn rondje van tien kilometer en al snel voelde het alsof ik aan een officiële run meedeed. Via mijn hoofdtelefoon hoorde ik het gejuich en andere achtergrondgeluiden, zo bekend van het meedoen aan een run. Waar ik in Almere rondliep bij de sportvelden langs de Muziekdreef werd er mij in de oren verteld dat ik door het Lumièrepark liep, en kreeg ik achtergrondinformatie over de recreatieve track waarop ik mij zogenaamd op bevond. Ook kreeg ik, naast de veel virtueel aanwezige aanmoedigings- en muziekmomenten, bij iedere kilometer vermeld welke tijd ik liep en wat mijn plaats was in het klassement.
Hardlopend langs de Noorderplassen kreeg ik informatie over de fauna van de bossen langs de Lange Wetering, zes kilometer zuidelijker gelegen dan waar ik me bevond. Ik werd steeds meer enthousiast. Ook toen ik hoorde dat ik -net als bij de real life hardloopwedstrijden, sneller liep dan ik gemiddeld doe. Toen ik via de app werd aangemoedigd om het kuitenbijtertje, de Bosbrug in Almere-Haven, over te steken, begon het bij mij aan de Noorderledeweg flink te regenen. De regen kon me niet deren. Ik moest even inwendig lachen toe ik via de app werd geïnformeerd over de Floriade Expo in 2022. Een stille sponsor?
De laatste kilometers van mijn run gingen lekker en vlot. Over het Von Draispad, langs de Hoge vaart was het voor mijn alleen nog de run uitlopen. Ik was benieuwd naar het uitbundige gejuich bij de finish en de muzikale aanmoedigingen, maar dit viel me een beetje tegen. Na de tien kilometer gelopen te hebben werd ik alleen via het scherm op mijn telefoon gefeliciteerd. Misschien had ik iets niet goed ingesteld, of heb ik het zelf niet goed gehoord? Ik kreeg nu alleen de mogelijkheid om een finish-selfie te maken. Ondanks deze stille finish ben ik toch enthousiast over deze virtuele editie van de Almere City Run. Wat mij betreft is er volgend jaar, naast de echte run, weer een extra virtuele editie!
DRAY BOSMA 