Nog een paar dagen te gaan en dan is het jaar voorbij. 2021 begon hier in een lockdown en het eindigt in een lockdown, en in die tussenliggende tijd hebben we twaalf maanden lang geprobeerd er het beste van te maken. Met de altijd aanwezige hoogte- en dieptepunten. Maar nu heb ik geen zin om mijn persoonlijke ervaringen van het afgelopen jaar te delen, daarom vertel je ik over een herinnering van ongeveer vijfendertig jaar geleden, welke ik nooit eerder heb gedeeld.
Achttien jaar was ik. Misschien iets ouder, toen ik langzaamaan tegen mezelf wilde toegeven dat ik me meer tot mannen voelde aangetrokken dan tot vrouwen. Ik kon, en kan, gezellig met vrouwen omgaan, maar seksuele escapades zijn hierin niet van toepassing. Dus wanneer je op deze jonge leeftijd van achttien jaar last krijgt van herhaalde seksuele kriebels ga je uiteindelijk toch op onderzoek uit. Toen destijds, halverwege de jaren tachtig waren er geen dating-apps te downloaden om aan je gerief te komen. Je was toegewezen op ontmoetingsplaatsen en contactadvertenties, en aangezien ik niet zomaar ergens in een park wilde wachten, was de keuze rap gemaakt.
In een verre wijk, aan de andere kant van de stad, kocht ik in een winkeltje een tijdschrift voor homoseksuelen en vond hierin een vriendelijke contactadvertentie van een stoere man uit dezelfde woonplaats. Deze was op zoek naar wat speelse momenten met andere stoere mannen. Maar niet te oud stond erbij vermeld. Dit was een match, vond ik. Ik zag mezelf als een stoere man en ik was zeker niet te oud. Ik besloot te schrijven en hierna volgde een korte correspondentie om tot een ontmoeting te komen. Dit ging gebeuren op een locatie, waar mijn match werkzaam was, buiten de gangbare openingstijden. Ik was zenuwachtig voor de ontmoeting, maar ook om de man die ik ging ontmoeten.
Het is me nu niet meer bekend op welke dag of op welk tijdstip het was. Wel dat ik op mijn fiets naar de locatie in de binnenstad ging en dat ik met trillende handen mijn fiets bij de locatie tegen een boom neerzette. Vanuit mijn ooghoeken scande ik de omgeving. Hopend niet bekenden tegen te komen. In het gebouw was het vanzelfsprekend rustig en ik kon doorlopen naar een vertrek achter in de grote zaal. Daarachter, op een stoel, zat de mannelijke man. Ik zag eerst alleen het kruintje van zijn hoofd boven het raam uitsteken en naarmate ik dichterbij kwam kreeg ik meer te zien.
Mijn date stond op om me te begroeten. Het was duidelijk dat hij me niet herkende, maar ik herkende hem wel. Deze stoere man was de vader van een buurjongen bij mij in de straat. De man was mijn overbuurman. Ik weet niet meer wat er woordelijk is besproken, maar ik heb daar meteen aangegeven hier niet mee door te willen gaan. Ik vertelde hem dat hij bij mij in de straat woonde en om duidelijk te zijn, zei ik dat hij de vader van ___ was. De teleurstelling was op zijn gezicht te zien en hij mompelde iets binnensmonds. Ik weet niet wat hij zei en nog voordat hij meer kon zeggen had ik me al omgedraaid en liep ik naar de deur. Waar ik zonet nog gespannen naar binnen kwam binnenlopen, liep ik nu ontgoocheld naar buiten. Een ervaring en een deceptie rijker.
DRAY BOSMA 