Ik kreeg van de week het bericht van WordPress dat ze weer het jaarlijkse bedrag voor mijn hosting-abonnement van dit weblog van mijn bankrekening gaan incaseren. Het gaat hier niet om een kinderachtig bedrag, waardoor ik van mening ben dat ik hier wel eens vaker een stukje tekst met die paar volgers van deze persoonlijke website mag gaan delen.
Van de week zat ik weer in de trein, onderweg vanuit het werk, terug naar huis (thuiswerken lijkt zo lang geleden) en ik zat weer even te ‘luistervinken’ naar een gesprek tussen twee jongemannnen van, ik denk, nog net geen twintig jaar. Ik zit daar met mijn witte oordopjes in mijn oren, een beetje met mijn hoofd meeschuddend op de stille muziek (pauze-stand) en iedereen denkt dat je in je eigen wereld leeft.
Het gesprek gaat over afgelopen Koningsdag en een van de twee jongemannen heeft het erover dat er een irritante chick in Amsterdam was die beweerde dat hij homoseksueel was, want hij schonk haar geen gewenste aandacht en daarom moest deze jongeman volgens de chick wel van mannen houden. Lachend melde hij zijn gesprekspartner dat hij haar lik op stuk had gegeven, want hij had haar geantwoord dat het juist andersom was.
Want wanneer hij gay was geweest had hij juist alle aandacht voor haar gehad, want met die enorme vierkante kinnebak van haar had ze meer weg van een vent dan dat ze ook maar ites vrouwelijks had. Op de vraag over hoe ze hierop reageerde bleef hij het antwoord schuldig. De beide jongens kwamen niet meer bij van het lachen en de trein reed inmiddels het station, mijn eindbestemming, in.
DRAY BOSMA 