DRAY BOSMA

De kerstliedjes horen we nu tot in den treuren sinds de goedheiligman zogenaamd weer naar Spanje is. Van de klassiekers van Bing Crosby tot de hedendaagse tot-kerstlied-bewerkte hit “Sunny Days” van Armin van Buuren. Ikzelf luister al sinds oktober naar diverse kersthits. Dat houdt in dat ik overmorgen overgelukkig ben wanneer de kerstliedjes niet langer meer regulier te horen zijn. Het is geen klagen. Ik ben het zelf die al 2 maanden naar de met sleebellen bewerkte hits luister. Het maakt me vrolijk. In de drukke winkels hoopt men dat de kerstliedjes de stress onder het winkelend volk doet vergeten. Dat lukt niet.

Gistermiddag. Ik zie een verhitte en gehaaste vrouw in rap tempo langs de kledingrekken in de C&A lopen, gevolgd door haar zwijgende echtgenoot. Er worden truien onder zijn kin gehangen en met een ‘Nah, da’s niets,’ worden diezelfde truien weer snel terug in het rek gehangen. Men is vooral op zoek, maar weet niet precies naar wat. Doelloos winkelen. Probeer dan maar met een succes thuis te komen. De vrouw loopt even later gefrustreerd, zonder aankopen, naar de roltrap en de man ergert zich stilletjes aan dit verloren bezoek aan de C&A. Zeer waarschijnlijk staat hem hetzelfde script te wachten bij de H&M. Of WE Fashion Store.

Kerstmis. Het moment aan het einde van het jaar waar we wensen stil te staan bij het hectische bestaan en bij de medemens. Men wenst elkaar het beste toe voor de feestdagen en het komende nieuwe jaar. Behalve voor de persoon die in de rij voordringt bij het winkelen. Men ergert zich aan die brutale dame in de boekenwinkel, die net voor jou het laatste exemplaar van een cadeau bestemd voor tante Jans weggrist. Dag Goede Dochter van Karen Slaughter. Dit jaar met Kerstmis geen plek voor jou bij ons in de familie! Ja, dan zijn mensen geneigd stiekem (sommigen doen het verrassend overtuigend duidelijk) iets minder begaan te zijn met onze medemens. Vrede op aarde, maar zeker niet voor iedereen. Een fuck you voor al die andere egoïsten en zelfzuchtige mensen. Daarbij zichzelf vergeten.

Misschien is het nog te vroeg in onze geschiedenis om verdraagzaamheid voor anderen op te brengen. Ik ben bang dat de hype ‘geduld-voor-een-ander’ voorlopig toekomstmuziek blijft. Misschien is het een idee voor de kerstman om iedereen op deze wereld een spiegel cadeau te doen? Ik bedoel niet zo’n stuk glas waarin je, je eigen reflectie ziet. Ik denk aan een waarin je jezelf als een compleet mens ziet. We denken altijd wel meegaand, tolerant of edelmoedig te denken, of te zijn. Wanneer iemand iets in onze ogen verkeerd doet mopperen we en laten we dat ook weten, maar als we ons zelf schuldig maken aan hetzelfde, dan moet dat kunnen. Ik herken het ook bij mezelf. Ik kan soms, in bepaalde situaties  mensen de hel toewensen, om een dag later hetzelfde te doen. Daarom wens ik iedereen (én mijzelf) voor vandaag en morgen 2 fantastische feestdagen toe, en vooral ook een empathisch 2018.