‘Doe jij de deur open voor een vluchteling?’ Het klinkt als een vraag die je op een theezakje van Pickwick kan verwachten. Of als een stelling van de Arnhemse Loesje: ‘Vluchteling voor de deur. Geef jij thuis?’ De bedoeling van de vragen en stellingen is dat er een discussie of gesprek ontstaat en over vluchtelingen heeft heel de westerse wereldbevolking wel een mening. Pro en anti.
Een paar zaterdagavonden geleden ging bij ons om kwart over tien ’s-avonds de deurbel. Ik denk altijd dat iemand met een goede reden aanbelt. Vooral op dit tijdstip. Straatschoffies liggen op dat tijdstip al in bed, dat hoop ik, en die zullen op zaterdagavond niet voor de gein aanbellen. Met een: ‘Blijf je scherp?’ naar mijn echtgenoot loop ik naar de voordeur, want in plaats van straatschoffies kunnen het ook volwassen schoffies zijn, die met criminele intenties aanbellen.
Voor onze deur staat een jonge vrouw van ongeveer 22, tussen drie grote tassen en naast haar een meisje van ongeveer 4 jaar oud met een roze prinsessenrugzakje op haar rug. De vrouw verontschuldigt zich. ‘U zult wel denken, wat doet een vrouw met haar dochter op dit tijdstip voor uw deur.’ Jawel, ik denk inderdaad wat doet een jonge moeder op dit tijdstip voor mijn deur. Ze vertelt me dat ze op de vlucht is voor haar criminele vriend en of ze bij ons kan schuilen, totdat ze opgehaald kan worden.
Ik moet de vraag even laten inzinken, en na kort overleg met echtgenoot laat ik haar en haar dochter binnen. Nu blijkt dat twee tassen kattenreistassen zijn, waarin de dieren schichtig door het gaas naar buiten kijken. Onze huisdieren zullen deze actie niet kunnen waarderen, maar dat is nu niet belangrijk. We bieden moeder en dochter wat te drinken aan. De dochter lust wel appelsap en de moeder is wel toe aan een glas wijn. Ondertussen wordt de vader gevraagd om haar op te halen.
Haar vader gaat akkoord. Hij moet wel vanuit Rotterdam komen. Dit kan ruim een uur duren. Ik schenk voor mijzelf ook maar een glas wijn in. De vrouw vertelt haar verhaal. Ze heeft deze avond ruzie met haar vriend gehad. ‘Een bekende van de politie,’ zegt ze. De man is jaloers op de aandacht die haar dochter van haar vraagt en krijgt. Dit leidt tot scheldpartijen en lichamelijk geweld. Toen hij vanavond naar de avondwinkel ging om sigaretten te kopen, greep zij snel haar spullen bijeen en nam de benen.
Ze lijkt een stoere meid met haar vele tatoeages. Waarvan een paar in het gezicht. Zeer waarschijnlijk haar eigen keuze, en dat is prima. De één kiest er voor om fillers in de huid te injecteren, de ander inkt. Beiden bedoeld om er mooier van te worden. Haar dochter krijgt van ons wat rozijnen om te snoepen. Het kind kan wel wat afleiding gebruiken. Der moeder maakt zich even druk om de harde suikers die in het snoep zit, en ik bedenk dat ze nu even meer belangrijke zaken aan haar hoofd heeft dan de suikers in rozijnen.
Ze leest een paar Whatsappberichten voor die ze van haar (binnenkort ex-) vriend ontvangt: ‘Je denkt zeker dat je slim bent om er vandoor te gaan. Ik zal je vinden en ik maak je hartstikke dood. Dat doe ik ook met de gasten die jou nu helpen.’ Ik drink mijn wijnglas in een teug leeg en kijken naar buiten. Misschien is het wel een goed idee om de gordijnen dicht te doen? Ze legt uit dat hij denkt dat ze door zijn eigen vrienden wordt geholpen.
Echtgenoot speelt een spelletje memory met de dochter. Zij vindt het allemaal wel gezellig. Appelsap, rozijnen en een spelletje zonder een touch screen spelen. De moeder belt ondertussen met een vriendin. Ze vertelt dat ze eindelijk de knoop heeft doorgehakt en op de vlucht is. Het kan haar niet schelen dat de Playstation4 en smart tv nog in de woning staan. Ze wist dat dit eraan ging komen en daarbij, ze pauzeert even, is ze inmiddels verliefd geworden op de beste vriend van haar (binnenkort ex-) vriend.
In het uur en kwartier van wachten is er een poes uit de reistas ontsnapt. Nieuwsgierig loopt ze rond in onze woonkamer. Grote hilariteit bij de dochter en een gevoel van gêne bij de moeder. Geen probleem. Onze eigen katten zijn inmiddels uit zichzelf een etage hoger verhuisd. Hoge kinderstemmetjes zijn ze niet gewend. De dochter vindt deze avond wel gezellig. Ze wint alle spelletjes van deze onbekende meneer. Wanneer haar opa op ons adres is aangekomen treuzelt ze een beetje met haar aantrekken van haar jas. De moeder geeft ons bij vertrek een knuffel en bedankt ons meer dan eens. We wensen haar veel sterkte toe en met een paar minuten zijn ze vertrokken naar een veiliger adres.
DRAY BOSMA 