Rijmen

In de trein naar huis zit een oudere man met, naar ik aanneem, zijn kleinzoon tezamen met mij op het balkon. Het kind kijkt met pretoogjes naar zijn opa en zegt: ‘Zeg eens muis.’ De oudere man antwoord: ‘Muis.’ ‘Met je hoofd in een pluis,’ roept hij lachend. ‘Nu moet jij een woord zeggen,’ zegt opa. ‘Boek!’ roept de kleine jongen. ‘Met je hoofd in een broek,’ antwoord opa. Hij kijkt even lachend en verontschuldigend naar mij, alsof hij me wil vertellen dat zijn woordenschat groter is dan alleen dit rijmwoord. Ik glimlach naar de man en denk dat hij al een zware dag met zijn kleinzoon achter de rug heeft. En nog even heeft te gaan.

Het jonge ventje kijkt nu naar mij en roept dat het mijn beurt is om een woord te zeggen. Opa probeert het kind nog tegen te houden en sust het enthousiasme van het ventje. ‘Trein,’ roep ik het kind toe. Het is mijn beurt om me te verontschuldigen tegenover de man voor mijn simpele woordkeuze en verklaar met mijn handen de omgeving waarin we zitten. ‘Met je hoofd in de pijn!’ roept het kind naar mij. Ik knik bevestigend naar hem, alsof het ook de enige woordkeuze is dat op trein rijmt. Opa glimlacht wat mee. Het ventje kijkt op naar opa en eist nu een woord van zijn grootvader. ‘Kerst,’ zegt de man tegen zijn kleinzoon. Het kind denkt even na en roept: ‘met je hoofd in een perst.’

De rijmwoorden van het ventje beginnen allemaal met de letter P. Lekker makkelijk en slim van het kind. Ik weet nu al wat er bij het kind zal rijmen op snoep, coupe, loep of kanteloep. Ik kan bijna niet wachten tot het kind mij nogmaals vraagt om een woord te roepen, maar het is alleen maar ijdele hoop van mij. Het concentratievermogen van het ventje is er een die bij zijn leeftijd hoort. Hij heeft inmiddels een boekje tevoorschijn gehaald en zit er druk in te bladeren. ‘Kijk opa, een konijn op een fiets!’ roept hij enthousiast. ‘Hoe vind je zoiets,’ rijmt de man terug. Hij is waarschijnlijk nog uitbundig over het rijmen-op-woorden-spel. ‘Ik vind dat wel leuk,’ zegt het kind en bladert weer verder in zijn boekje. Heel even lijkt opa te betreuren dat zijn rijmpje niet door zijn kleinzoon wordt herkend en door de luidspreker meldt de conducteur dat we het station van Almere-Centrum inrijden.