Ik ben een stadsmens. Ik hou van de kleine dorpen en van het platteland, maar ik voel me meer thuis in de stad. Ik kan genieten wanneer ik getuige ben van het ontwaken van een stad. Deze ochtend moet ik al vroeg in Amsterdam zijn en ik besluit vanaf het Centraal Station naar mijn afspraak in de Spaarndammerbuurt te lopen. Het is een beetje troosteloos en miezerig weer, maar echt nat kan je er niet van worden. Ik loop door de Haarlemmerstraat en de geluiden van rolcontainers met voorraden die naar een winkelmagazijn worden gereden, in combinatie met het geluid van mensen die hun zaterdag starten, brengen een glimlach op mijn gezicht.
Ik zie een hardloper, die ondanks het grauwe weer in korte broek met een iPhone in zijn handen voorbij rent. Ik wens dat hij iets langzamer hardloopt, of dat ik zelf tijd genoeg heb om in mijn hardloopkloffie met hem op te lopen, want nu kan ik helaas niet de vele en vooral kleurrijke tatoeages op zijn kuiten bewonderen. Verderop staat een groepje van ongeveer tien Italianen. Ze zijn, denk ik, net bij een hotel uitgecheckt en zijn in een heftige discussie over hoe de dag verder door te brengen. Denk ik. Het kan ook zijn dat ze een normaal overleg hebben, maar voor mij klinkt het enorm emotioneel. De temperamentvolle toeristen overheersen voor even alle andere stadsgeluiden.
Ik wandel mijn route in de Westelijke Eilanden, naar de Haarlemmerdijk. Twee blonde jochies op de step schieten mij op de stoep voorbij. Aan de overkant plaatst een te geblondeerde mevrouw een bord met een reclameleus over kortingen en je kansen grijpen voor haar winkel. Ze kijkt even schuin omhoog naar de hemel en houdt haar handpalm op om wat regen op te vangen. Ze knikt tevreden, ze denkt dat het miezerig regenbuitje snel ophoudt. Even verderop knikt de eigenaar, of werknemer van de dierenwinkel mijn vrolijk toe. Hij lapt de ramen van de winkel schoon en ik begroet hem net zo vrolijk terug met een welgemeende ‘Goedemorgen.’ Wanneer ik na een paar minuten aan het einde van de straat aankom en het Haarlemmerplein op loop, merk ik dat het inmiddels gestopt is met miezeren. Het zonnetje is voorzichtig gaan schijnen en ik loop over de Willemsbrug richting de Mirakelbrug. Daarachter ligt de Spaarndammerbuurt.
DRAY BOSMA 