DRAY BOSMA

We zijn nog geen week in het nieuwe jaar en het is al dag drie van platliggen en een klein beetje lopen. Een nieuw jaar, een nieuwe ‘ik’. Toch liever niet op deze manier. Nog steeds veel last van pijn in de rug. Ik kan zeggen te weten hoe Denzel Washington zich als Lincoln Rhyme moet voelen in The Bone Collector, waarin hij een personage speelt die aan het bed gekluisterd is, maar dat is niet realistisch van mij. Het personage Rhyme was vanaf de nek verlamd, en dat ben ik niet. Dat is me dan toch te dramatisch. Het is alsof je verklaart te weten hoe Anne Frank zich achter de boekenkast heeft moeten voelen, omdat je een dagboek bijhoudt.

Helaas kan ik niet melden dat het al iets beter met me gaat. Ik verwachtte het wel, vanmorgen, na het douchen, maar bij het afdrogen schoot het me weer in de rug. Helse pijn en duivels gevloek. Met moeite mezelf  naar bed gebracht (strompelend) en rustig gaan liggen tot de pijn lichtelijk verdween. Wederom een dag van liggen en af en toe een wandeling. Ik wordt er een beetje moedeloos van.

Vanavond na het eten dacht ik me iets beter te voelen en ik besloot een laatste wandeling van deze dag te lopen. Echter, mijn rug dacht daar anders over en gaf dit wederom aan met een heftige, aanhoudende pijn. Ik heb het opgegeven. Ik ben naar bed gegaan. Hier lig ik nu nog en zal dit tot morgenochtend blijven doen. Misschien dat het dan iets beter gaat!