Nadat ik na ruim vijf maanden niet meer naar het werk in Amsterdam ben geweest en het thuiswerken sinds vorige maand wekelijks werd onderbroken door een paar werkdagen op kantoor, stond mijn grote vriend/fiets geduldig voor onze reünie op me te wachten bij het metrostation. De fiets was hier en daar roestig verkleurd en met wat spinrag bedekt, maar wel met volle, stevige fietsbanden heeft de herenfiets met de naam Medleygeduldig op mijn terugkeer gewacht. De afgelopen weken bracht hij me kreunende en piepend naar kantoor en weer terug naar kantoor. Afgelopen dinsdagmiddag heb ik ‘m nog veilig in de fietsenstalling van metrostation Sneevliet, beveiligd achtergelaten.
Totdat ik vanmorgen vroeg tot de ontdekking kwam dat mijn fiets niet meer op me stond te wachten. Ik ben de hele fietsenstalling voorbij gelopen, maar ik heb ‘m niet meer teruggevonden. Na bijna drie jaar trouwe dienst in Amsterdam, waarbij de fiets de meeste tijd in de fietsenstalling stilstond is mijn vriend/fiets weg.
Ik weet nu niet waar Medley is. Ik weet niet of hij tijdens een fietsen-razzia is gedeporteerd of gewoon door een ordinaire dief is gestolen. Misschien heeft een vandaal ‘m meegenomen en ergens als oud schroot achtergelaten. De stalen vriend en ik zijn niet meer samen en zo is er een einde gekomen aan een jarenlange fietsenvriendschap. Ik hoop dat iemand ‘m ooit kan recyclen zodat er een tweede kans voor Medley bestaat. Misschien wordt hij omgebouwd tot glijbaan of draaimolentje voor op een kinderspeelplaats. Waarschijnlijk hoeft hij dan niet meer zo lang te wachten tot er iemand op ‘m gaat zitten.
Ik mis mijn stalen vriend.
Nu moet ik voortaan lopend naar mijn werk.
DRAY BOSMA 
this was a sad story; it felt like a loved one died.
LikeGeliked door 1 persoon