DRAY BOSMA

Na een stilte van bijna 50 dagen vind ik het wel weer even tijd om hier iets te plaatsen. Mijn weblog is als een vage kennis geworden; eens in de zoveel tijd maak ik even tijd om ze aandacht te geven. Het is niet dat ik niets meemaak, of dat wat ik meemaak niet noemenswaardig is, maar ik vind het delen van mijn mening steeds minder belangrijk. Het is niet dat ik vind dat anderen dat ook niet moeten doen, want ik lees graag andere weblogs en diverse columns, maar het spuien van mijn  mening geeft me geen voldoening. En het alledaagse leven om te delen heb ik al eens eerder benoemd op dit blog.

Hoewel?
Sinds dit jaar is het voor het eerst dat onze walnotenvoorraad niet meer goed wordt aangevuld. Het is niet dat onze walnotenboom dood is, of door het veranderende klimaat (is dat wel zo?), dat er geen walnoten meer aan groeien. De reden ligt elders. Onze walnoten worden, nadat ze vers op de grond zijn gevallen gestolen. De daders zijn bekend. Het zijn de eksters die hier in de buurt hun habitat hebben. Ik zat laatst dromerig naar buiten te kijken en zag dat er na een walnotensprong, een ekster zeer enthousiast er achteraan sprong. Walnoot tussen de snavel en op straat voor ons huis naar beneden laten vallen. Om daarna de inhoud zelf op te peuzelen.