Spook

Het is midden in de nacht, wanneer ik uit bed stap voor een kort, nachtelijk bezoek aan het toilet in de badkamer. Slaperig neem ik plaats op de toiletzetel, aangezien ik in slaapdronken toestand niet netjes kan staan plassen. Half wakker ben ik me een beetje bewust van de omgeving. Het is stil en schemerig in de badkamer. De volle maan schijnt door het badkamerraam en een zilte lucht bereikt mijn neus.

Eerst denk ik dat het een geurhallicunatie is, maar na een halve minuut word ik me ervan bewust dat deze geur echt aanwezig is. Of ben ik nog aan het dromen? Ik schrik voor een kort moment wanneer ik voel dat ik niet alleen in de badkamer ben. Naast mij, op de rand van het ligbad, zie ik vaag een figuur zitten. Het zit ineen en de schouders schokken lichtjes. Alsof het huilt. In een gedachteflits weet ik dat het geen mens is die op de badrand zit.

Ik ben nu wel klaarwakker. De bijna transparante figuur lijkt op een puberjongen en verrast begroet ik hem.
‘Hey hallo. Wie ben je en wat doe je hier?’ vraag ik voorzichtig.
Geschrokken kijkt de jongen op. ‘Ik ben Seppe en ik ben overboord geslagen,’ zegt hij zachtjes. ‘En ik kan helemaal niet zwemmen.’
Ik zie, dat wat hij draagt niet van deze tijd is. Een lichtbruine kiel en een versleten donkerblauwe broek. Zijn handen spelen met een stuk textiel en aan zijn voeten draagt hij niets.

Ik heb inmiddels door dat de knul niet in een Almeerse plas of slootje is verdronken. Hij is waarschijnlijk een scheepsjongen en overleden in de tijd dat de stad Almere niet bestond. De stad van 200.000 inwoners was toen niets meer dan de bodem van de Zuiderzee.
Ineens staat de jongen op. Met beide vuisten in de lucht komt op mij af. ‘Het is niet eerlijk!’ schreeuwt hij.
Ik wil wegduiken, maar val van het toilet. Naast het bed word ik versuft wakker.
Wanneer ik weer in bed kruip en me omdraai, ruik ik een lichte, zilte zeelucht.