Met een gevoel van onterechte déjà vu liep Elsemieke van Buren, samen met haar vriend Ronald en de tweeling Luuk en Bram door het familiepark Drievliet in Den Haag. Elsemieke was er nooit eerder geweest, maar het voelde vertrouwd alsof ze hier vroeger uren had doorgebracht. Als een nummer op de radio die klinkt als een vertrouwde hit van vroeger, maar net is uitgebracht. Dat had ze destijds ook met de hit Rehab van Amy Winehouse. Een nieuwe ervaring die toch vertrouwd aanvoelt.
Nadat ze een paar uur door het park hadden gelopen en beide ouders geduldig alle kinderattracties zoals de Kakelcarrousel en de Jolly Jumper hadden meegemaakt, voelde Elsemieke’s voeten vermoeid aan. Ze wilde naar huis. Het was als een hele dag shoppen, met het verschil dat ze vandaag geen volle tassen mee naar huis zou nemen. Het weer werkte ook niet meer mee. Het miezerde. Niet hard genoeg om met een paraplu rond te lopen, maar het voelde niet prettig. De tweeling van 3 jaar was inmiddels ook aardig moe en hangerig geworden.
Nadat ze samen met Ronald had besloten om weer richting huis af te rijden, wilde ze nog een laatste attractie proberen. Het was een draaimolen die haar aan vroeger deed denken. ‘De Kwal’ heette deze attractie en in haar onschuld dacht Elsemieke aan de Octopus die vroeger op bijna iedere kermis in haar woonplaats onschuldig rondjes stond te draaien. In een opwelling van nostalgie liet ze haar vriend en kinderen achter. Het was niet druk bij de attractie en al snel zat ze in een van de 20 bakjes. Ronald stond, samen met Luuk en Bram in de kinderwagens, op afstand te wachten.
In het bakje gezeten, dat bestond uit een rugleuning en wat ijzeren stangen, zocht Elsemieke naar een veiligheidsriem, maar deze kon ze niet vinden. Op het moment dat ze besloot om dan toch maar geen rondje mee te draaien kwam de attractie in beweging. Gelaten zat ze in de attractie die langzaamaan rondjes draaide. Ze wachtte haar tijd uit. Na een halve minuut begon de draaimolen sneller te draaien en bewogen de bakjes, ook die waarin ze zat, lichtelijk schuin naar buiten. Met beide handen greep ze de ijzeren stangen stevig vast.
Elsemieke had spijt van de beslissing om in de attractie plaats te nemen. Toen de draaimolen omhoog ging en zij een paar keer over de kop ging, wist ze dat dit ritje de rest van haar dag zou verpesten. Met haar 55 kilo kwam haar achterwerk los van het bakje en dacht ze dat ze uit de attractie zou vallen. Na een lange tweetal minuten, waarin ze zich paniekerig met voeten en handen vastklemde, kwamen ze weer tot stilstand. Ronald stond op afstand te lachen en te zwaaien. ‘Klootzak,’ sneerde ze binnensmonds naar hem toe. Ze stapte verward, net als haar kapsel, uit het bakje van De Kwal.
DRAY BOSMA 