DRAY BOSMA

Begin dit jaar, eind maart, toen ik me net had ingeschreven voor de Dam tot Damloop van dit jaar, schreef ik hoopvol en een beetje sarcastisch op social media: ‘Laten we hopen dat er in september 2020 geen runs (of evenementen) meer gecanceld worden.’ De Halve van Den Helder wat toen net een week daarvoor geschrapt in verband met COVID-19. Ik kon toen nog niet weten dat de runs waarvoor ik me dit jaar had ingeschreven allemaal geschrapt gingen worden. Naast de Halve van Den Helder, geen Almere City Run, geen Dam tot Damloop en geen 20 Kilometer de Paris. Ik was enigszins teleurgesteld, maar ik kan me ervaringen herinneren die ik meer droevig vind.

De maanden erna ervaarde ik steeds meer dat er organisaties opstonden die virtuele hardloopwedstrijden bedachten, waarbij je na inschrijving -en een betaling- voor een virtuele run een medaille in ontvangst mocht nemen. Ik had me voor een paar runs ingeschreven, maar er was geen controle of je de verplichte afstand daadwerkelijk had gelopen en ik ervaarde het toch een beetje als het kopen van medailles, in plaats van een officiële hardloopwedstrijd lopen. Voor de geschrapte Halve van Den Helder kon je later bij bewijs van de door jou gelopen afstand alsnog een medaille in ontvangst nemen. Dat voelde meer eerlijk aan.

Afgelopen juli werd door Le Champion, de organisator van de Dam tot Damloop, bekendgemaakt dat de run van 2020 op een alternatieve manier doorging. De Deur tot Deurloop, of de Damloop Home Edition. Hierbij moest je in het weekend van 19 en 20 september de verplichte Engelse Mijl afleggen en via een app vastleggen. Nog voordat ik enige uitleg had gelezen wist ik dat ik hieraan wilde meedoen. En ik wist ook al welke alternatieve route ik ging afleggen. De route die ik begin maart had gelopen, net voordat corona in Nederland uitbarstte. De route van Weesp naar Almere.

Zo startte ik gisterochtend even na acht uur in de ochtend mijn Damloop, Home Edition in Weesp. Het voelde een beetje als de real thing toen ik tussen alle andere treinreizigers door het station van Weesp liep. Het was alsof we met zijn allen naar ons startvak begaven, hoewel ik alleen verder naar buiten liep en mijn hardloopapp startte. De Damloop 2020 was voor mij begonnen. Door het centrum van Weesp liep ik naar de Vesting Weesp om me daar via de Lange Muiderweg richting Almere te lopen. Er stond een frisse noordoostenwind die mijn hardlooptempo zou tegenwerken, maar ik zag dit niet als een tegenslag. Ik wilde de run gewoon uitlopen.

Het hardlopen ging lekker. De frisse noordoostenwind bleek een aangename verkoeling langs het spoor, richting Muiden. Het was deze editie ook de eerste keer dat ik een verkeerde afslag had genomen. Bij Muiden vergat ik de Hakkelaarsbrug over te steken en eerder rechtsaf af te slaan. Dit waren een paar honderd verloren meters die ik terug mocht lopen. Op de IJsselmeerweg had ik iets meer last van de tegenwind, en ik denk dat ik daar qua snelheid wat tijd heb mogen inleveren, zo totdat ik de Hollandse Brug over was gelopen. Hierna was het allemaal een thuiswedstrijd geworden. Voor mij bekende grond waar ik in het verleden wel meer hardloopkilometers heb achtergelaten.

Op het Spoorbaanpad in Almere, langs het spoor ging het gewoon voortreffelijk. De zon scheen feller, waardoor het met de noordoostenwind aangenaam hardlopen werd en voordat ik het doorhad waren er inmiddels veertien kilometers afgelegd. Ik kwam nu op de bekende plekken in Almere waar ik bijna wekelijks kom met mijn hardlooprondjes. Ik besloot voor de zekerheid een extra kilometer te hardlopen. Better safe, than sorry, zeggen ze elders, en na één uur en negenentwintig minuten vond ik dat mijn Dam tot Damloop 2020 had uitgelopen. Een enorm leuke ervaring, maar volgend jaar graag weer zoals ik deze run gewend ben.