DRAY BOSMA

Ik sta onder de douche en het raam van de badkamer staat open. Buiten heerst een koude februariochtend, maar binnen, onder de warme waterstraal, merk ik niet veel van de Siberische temperaturen. Ondanks dat het badkamerraam zich aan de westzijde van het huis bevindt, in de luwte van de oostenwind, likt de vorst heel af en toe met een vrieskoude tong licht over mijn schouders. Het voelt iedere keer als door een kogel getroffen, en ik verplaats mijn geraakte schouders onder de warme waterstraal.

Ik denk aan wat me deze dag te wachten staat (thuiswerken) en ik peins nog even over wat ik eerder op de radio in het nieuws hoorde. De politieke discussie over de mogelijkheid van schaatswedstrijden op natuurijs. Er wordt maandenlang diverse instanties verplicht de deuren te sluiten om coronabesmettingen te voorkomen en vandaag is er ruimte voor een discussie over schaatswedstrijden. In winterse temperaturen, waarbij het coronavirus het meest besmettelijk is. Ik kan er met mijn verstand niet bij. Ik merk enige irritatie.

Het is de zeep. Deze prikt in mijn ogen. Waarschijnlijk heb ik ze toch heel even geopend toen de koude zucht over me heen vloog. Snel breng ik mijn gezicht in de waterstraal en open mijn ogen. Hopelijk spoel ik mijn contactlenzen niet uit, denk ik, en knipper met mijn ogen terwijl ik weer naar beneden kijk. De zeep stroomt op het water langs mijn voeten naar het afvoerputje. Ik spoel al het zeep van me af, sta nog even te genieten van de warme waterstraal op mijn hoofd en draai dan toch de thermostaatkraan dicht.

Ik sluit het badkamerraampje. Ik heb geen zin om me in de ijskoude tocht te staan afdrogen. Wanneer alles aan mijn lijf naar tevredenheid is afgedroogd haal ik overtollige nattigheid met een trekker van de badkamertegels en het douchescherm. De schermen vouw ik terug tot één paneel. De badkamerspiegel is licht beslagen en dat vind ik oké. Het is een oude man die ik tegenwoordig in de spiegel zie. Ouder dan de geest. Dankzij de condens, die als een filter werkt, ben ik tevreden met mezelf en knipoog ik naar de man in de spiegel. Hij knipoogt lachend terug.